மாண்புமிகு

உடல் மண்ணுக்கு உயிர் தமிழுக்கு என முழங்குகின்றாய்! 

மண் உன்னை உரமாய் கூட ஏற்க விரும்பாது என்பதை அறிவாயா?

காவிரியை தமிழகத்திற்கு கட்டி இழுத்து வருவேன் என சூளுரைக்கின்றாய்! 

ஒவ்வொரு முறை நீ குளிக்கும்போதும் 

தாம் இழிநிலை அடைந்ததை எண்ணி 

தலையில் அடித்துக் கொள்ளுமாம் தண்ணீர்!  

தமிழர்க்காக தீக்குளிக்கவும் தயங்க மாட்டேன் என அறிக்கை விடுகின்றாய்! 

அசுத்தத்தை எரிக்கும் நெருப்புக் கூட உன்னால் 

அசுத்தமாவானேன் என விலகி ஓடும்!

காற்றுக்கென்ன வேலியென கொப்பளித்து பேசுகின்றாய்! 

உன் நாசிக்குள் நுழைகையில் 

மூச்சுத்திணறல் ஏற்பட்டு தவிக்கின்றது காற்று!

வானமே நமக்கு எல்லையென வீரமுழக்கமிடுகின்றாய்!

ஆதி அந்தம் இல்லாத ஆகாயம் உன்னைக் கண்டால் 

ஓர் குடுவைக்குள் தன்னைக் குறுக்கிக் கொள்ளும்! 

பஞ்ச பூதங்களும் வெறுக்கும் 

பஞ்சமா பாதகம் புரியும் உம்மை 

தமிழக மக்கள் எப்போதும் 

மாண்புமிகுவென அன்போடு(?) அழைப்பர்!

காதல்.கா(ம)ம்

கண்ணைப் பார்

பார்த்து பேசு 

பேசி சிரி

சிரித்து பழகு 

பழகி நேசி 

நேசித்து உணர் 

உணர்ந்து மயங்கு 

மயங்கி காதலி 

காதலித்து மணம்புரி 

மணம்புரிந்து கூடு 

கூடி ஊடு 

ஊடி கூடு 

கூடி ஊடு 

ஊடி கூடு 

கூடி ஊடு 

ஊடி கூடு 

...

...

( மன்னிக்கவும்! கவிதை வைரஸ் தாக்குதலுக்கு உள்ளாகி விட்டது! )

நான் பார்த்த சிட்னி

சில்லென்ற குளிர் 

சலனமில்லாத கடல் 

தும்ம வைக்காத காற்று 

தூரத்து மழை மேகங்கள் 

வெப்பம் காட்டாத சூரியன் 

வெளிர்நிற லில்லி மலர்கள் 

வேகமான ரயில் போக்குவரத்து 

விதிகளை மீறாத சாலைப்போக்குவரத்து

பாசிநிறக் கண்கொண்ட பாவையர் 

பளிங்குநிற மேனிகொண்ட பதுமைகள் 

இடுங்கிய கண்கள் கொண்ட  சீனப் பெண்டிர் - அதுவும் 

இல்லையெனத் தோன்றும் அவர் சிரிக்கையிலே 

  

ரோஜா மொட்டென மழலைகள் - ஏழு 

ராகம் சிந்தும் அவர் பேசுகையிலே 

வெறிச்சோடிய ரயில் நிலையங்கள் 

வெட்கத்தில் நனையாத முத்தங்கள் 

கேளிக்கை விடுதிகள் 

கொண்டாட்ட விடுமுறைகள் 

பூலோக சொர்கந்தான் சிட்னி 

பூமகளே நீ அருகில் இருந்தால்! 

 

நீ சிரித்திருக்க ...

அன்பே! 

உன் பூவிதழ் புன்னகையை 

கண் சிமிட்டாமல் காண்பேன்! 

நீ சிரிக்கையில் குறுகும் உன் கார்விழியை  

காலமெல்லாம் காண விரும்புவேன்!

உன் சிரிப்பினைப் பாதுகாக்க 

எப்போதும் முயல்வேன்!

அத்தகைய முயற்சிகள் 

சில சமயங்களில் 

உன்னை அழ வைக்கவும் கூடும்!